Jan Dobkowski

Jan Dobkowski

Urodził się 8 czerwca 1942 roku w Łomży. Jest rysownikiem, malarzem, autorem przestrzennych akcji zewnętrznych i wewnętrznych, a także osadzonych w pejzażu. Jan Dobkowski ukończył Liceum Plastyczne w Warszawie, a następnie, od 1962 roku studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, na Wydziale Malarstwa. Jest uczniem znanych i cenionych profesorów: prof. Juliusza Studnickiego i prof. Jana Cybisa. Studia ukończył z 1968 roku.

Jan Dobkowski jest laureatem licznych nagród, w tym nagrody Ministra Kultury i Sztuki zdobytej w 1970 roku za upowszechnianie twórczości plastycznej czy złotego medalu i nagrody za sympozjum Złotego Grona w Zielonej Górze. Jest też stypendystą Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku. W 1978 roku Dobkowski zdobył nagrodę krytyki artystycznej im. Cypriana Norwida za najlepszą wystawę roku, a w 1994 roku doczekał się nagrody im. Jana Cybisa za całokształt twórczości.

Wczesna twórczość Jana Dobkowskiego

Jako uczeń wybitnego impresjonisty, prof. Jana Cybisa, Dobkowski już na studiach sprzeciwiał się dominującemu w ówczesnym środowisku akademickim sposobowi artystycznego malowania. Wiele miejsca w swoich pracach poświęcał na kolorystyczne niuanse oraz grube warstwy faktury. Zamiast tego stawiał na prace o gładkich, lśniących powierzchniach, z płasko kładzionymi i sylwetowo malowanymi plamami barwnymi przedstawiającymi ludzi oraz przedmioty. Korzystał z zaledwie kilku, nakładanych jednolicie kolorów bez różnicowania tonacji. W pracach nawiązywał do estetyki popartu. W jego działach dużą rolę odgrywa precyzyjna i czysta kreska.

Na czwartym roku studiów Jan Dobkowski nawiązał przyjaźń z Jerzym Zielińskim i razem z nim założył w 1967 roku grupę Neo-Neo-Neo, której nazwa sugerowała, że nic w sztuce nie jest naprawdę nowe. W roku 1968 Dobkowski wystawił swoje prace na wystawie "Secesja-Secesja?" w Galerii Współczesnej w Warszawie. Wydarzenie to wywołało wielkie zainteresowanie w mediach i wśród krytyków. To po tym sukcesie jego dzieła znalazły się na prestiżowej prezentacji Polskie malarstwo współczesne. To z tego okresu pochodzi płótno "Podwójna dziewczyna" i cały cykl obrazów wykonanych w podobnej kolorystyce, przedstawiający czerwone sylwety męskich i kobiecych postaci na zielonym tle.

Ewolucja twórczości Jana Dobkowskiego

Około połowy lat 70. styl Jana Dobkowskiego zaczął ewoluować. Artysta zaczął tworzyć romantyczne pejzaże bez postaci przesyconych erotyką. Powstały za to prace, w których dominowała cienka sieć misternie splątanych linii, wypełniających sobą całą płaszczyznę. Z tego okresu pochodzi m.in. płótno "Narodziny smutku". Od tego czasu Dobkowski wykorzystuje linearyzm jako główny motyw swoich prac. Jak sam mówi: "W linearyzmie żyję. Wokół siebie widzę wielką sieć, w niej tkwię. To, co rzeczywiste – poprzez fakt, że złożone jest z linii – staje się abstrakcyjne. Linia jest najważniejsza. Linia to myśl". W stanie wojennym artysta tworzy prace będące pesymistyczną reminiscencją tego okresu. Twórca powraca też do plexiglasu, z którego wykonuje zabawki dla swojej córki. Następnie, w latach 1980–1981 powstają cykle prac "Erotikon", "Nadzieja i mrok" oraz "Albo-albo".

Gdzie można podziwiać prace Jana Dobkowskiego?

Dzieła artysty znajdują się w zbiorach Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowego w Warszawie, a także we Wrocławiu i Poznaniu. Jego prace można podziwiać także za granicą, w R. Guggenheim Museum w Nowym Jorku. Część z nich znajduje się w kolekcjach prywatnych w Polsce, Szwecji, Danii, USA, Szwajcarii, Francji.